ΡΙΓΑΝΗ (Origanum Vulgare)

Στα πετρώδη και ηλιόλουστα μέρη της Ελλάδας φυτρώνει και ανθίζει στην καρδιά του καλοκαιριού ένα όμορφο φυτό με μικρά στρογγυλά φυλλαράκια και μικροσκοπικά λευκά άνθη που τραβάνε τις μέλισσες σαν μαγνήτης .Η γλωσσολογική ρίζα του φυτού προέρχεται από το ελληνικό "Όρος" και το "Γκάνος" το οποίο σημαίνει "shining mountain" ή " mountain splendor"
Ο Διοσκουρίδης την συνιστούσε σε εκείνους που είχαν χάσει την όρεξη τους.
Οι αρχαίοι Έλληνες έπιναν αφέψημα της ρίγανης για να γιατρέψουν τους σπασμούς της κοιλιάς αλλά και κατά των δηλητηριάσεων. Το αφέψημα της ρίγανης είναι στυπτικό, ελαφρώς πικρό και γι αυτό παραδοσιακά χρησιμοποιήθηκε σε περιπτώσεις διάρροιας.
Η δημώδη ιατρική της Κρήτης χρησιμοποιείσαι τα τηγανιτά σε λάδι ελιάς φύλα της ως κατάπλασμα και για εντριβές σε περιπτώσεις πιασίματος κυρίως της μέσης. Ριγανόλαδο επίσης χρησιμοποιήθηκε για τον πονόδοντο.
Αυτό το μικρό ποώδες φυτό απαντάται σε άγρια μορφή κύρια σε ηλιόλουστα και πετρώδη εδάφη σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Η ρίγανη είναι το έμβλημα της Ελληνικής και γενικότερα της Μεσογειακής κουζίνας . Με την πικάντικη γεύση της παντρεύεται τέλεια με το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και το λεμόνι. Πολλά φαγητά στην Κρήτη και στην Ελλάδα σερβίρονται ή ψήνονται με αυτήν την λιτή σάλτσα όπως το κατσίκι λαδορίγανη, οι πατάτες λαδοριγανατές, συκώτι το ψάρι φέτα ακόμα και τα βραστά κολοκύθια. Η ρίγανη σε πολλά νησιά των Κυκλάδων αλλά και της Δωδεκανήσου προστίθεται μέσα σε κοιλιές των ψαριών που ψήνονται στην σχάρα για να τα αρωματίσουν.